Gepubliceerd op 20-06-2020

Ben ik bang voor wat er is....of voor wat ik denk te zien?

Na lange tijd kon ik vanochtend weer een wandeling maken in het prachtige natuurgebied van de Achelse Kluis. HEERLIJK!!!☀️

Ik was EEN met de natuur..... ik hoorde het geluid van de vogels... ik voelde de bries op mijn lijf en in mijn gezicht...en ik zag hoe de natuur in drie maanden tijd gegroeit was.

Mijn hoofd werd alsmaar leger en leger. Mijn gedachten werden steeds minder belangrijk. Alles wat er in mijn leven aanwezig lijkt te zijn, was op dat moment niet belangrijk. Ik hoefde alleen maar aanwezig te zijn.

Mijn volledige aanwezigheid in de natuur werd abrupt verstoort toen ik aanbelandde bij een open stuk in de natuur. Een prachtig, weids gebied.
Een gebied waar heel veel mooie dieren verblijven. Een gebied waar ook runderen grazen.... dat was ik weer even vergeten.

Wat ik zag was dit...
Op een afstand van zo’n 150 meter van mij vandaan stonden zo’n 30 runderen te grazen op de hei. Maar drie grote, zwarte, stevige runderen stonden midden op de weg!
Mijn eerste reactie, was een reactie van angst. Ik wilde weg, vluchten.
En ik voelde mijn ademhaling hoog in mijn lijf zitten.

Na een paar seconden kon Ik mezelf herpakken. En ik dacht: waar ben ik bang voor? Klopt het waar ik bang voor ben? Wil ik leven in angst?

Het antwoord op de laatste vraag is NEE. Ik wil niet leven in angst. En ik weet ook dat angst voort komt uit een gedachte. Een gedachte die ikzelf gecreeerd heb. Dus als ik een gedachte van angst zelf gecreeerd heb, dan kan ik ook een gedachte van liefde zelf creeeren. In dit geval de liefde voor mezelf.

Ik heb mezelf nog een keer de vraag gesteld...waar ben ik bang voor?
Klopt het waar ik bang voor ben? Ik ben +/- 150 meter verwijdert van het tafereel waar ik bang voor ben. Hoe zou het zijn als ik er naar toe ga om te kijken of de situatie echt zo beangstigend is?
Je begrijpt wel dat dat makkelijker gezegd is, dan gedaan.
Maar toch...Ik wil niet leven in angst.

Wat mij heel erg helpt in zo’n situatie is, concentreren op mijn ademhaling.
Ik zorg ervoor dat ik lang en diep adem haal. Bij angst is mijn ademhaling kort en snel.

En daar ging Ik dan.... adem in, adem uit...adem in, adem uit... stap voor stap kwam ik steeds dichter bij de groep dieren. Het meerderendeel van de dieren lag inmiddels rustig op de grond...daar ging geen enkele dreiging van uit..
Nog 50 meter en een van de drie zwarte runderen begint te bewegen. Begint te lopen.... oooo shit...let op je ademhaling zeg ik tegen mezelf...het helpt, want hij loopt niet naar mij, maar naar de runderen die op de hei liggen. Gelukkig!!.... nog maar twee stevige, zwarte runderen op de weg.

Naarmate ik korter bij kom zijn ze toch niet zo angstaanjagend als dat Ik 100 meter eerder gedacht had...maar toch, schatjes vind ik ze nog steeds niet.

Ik ben nu slechts drie, vier stappen van ze verwijdert. En het enige dat er gebeurt is dat zij mij aakijken en ik kijk naar hen, terwijl ik langsloop.

Dat was het..... er gebeurd eigenlijk niets om bang voor te zijn.

Ik loop verder en ben trots dat ik mijn gedachten van angst heb onderzocht.
Ik was bang voor iets wat ik dacht te zien. Ik was helemaal niet bang voor de werkelijke situatie.

Zo gaat het zo vaak.
We zijn al bang voor iets of een situatie voordat het heeft plaats gevonden.
We hebben dromen en verlangens, maar maken ze nooit waar.
Omdat we bang zijn voor wat er zou kunnen gebeuren.

Angst hebben we allemaal van tijd tot tijd.
Laat angst je leven niet bepalen, maar onderzoek waar je bang voor bent.
Doe het stap voor stap. En je zult zien dat hetgeen waar je zo bang voor was, je grootste geluk kan zijn.❤️?☀️