Gepubliceerd op 18-09-2020

Als ik terug kijk naar hoe mijn leven er een aantal jaren geleden uit zag, dan kan ik wel stellen dat ik ‘s-werelds grootste pleaser was....
Maar dat zou ik destijds nooit gezegd hebben, omdat ik het ook zo niet zag.

Ik was namelijk;
- behulpzaam
- aardig
- flexibel in mijn denken en doen en
- ik zag overal mogelijkheden in.

Op dat moment dacht ik, dat dat de kenmerken van een goed mens waren.
Maar toch...voelde ik mij niet gelukkig. Ik voelde me leeg van binnen.
Hoe kon dat toch? Ik deed toch alles om een goed mens te zijn?! Wat kon ik dan toch nog meer doen?

Moest ik dan nog meer geven, dan dat ik al deed? En ik was al zo moe.
Dat kon toch niet de bedoeling zijn?! Zo zou er dadelijk niets meer van me overblijven!

Ik besloot om me te laten coachen. En ik kwam tot het besef dat mijn definitie van een “goed mens” zijn, een overtuiging was die ik als kind aangenomen heb. Maar die voor mij niet (meer) werkt.
Ik kwam ook tot het besef dat ik die eigenschappen.... behulpzaam en aardig zijn, flexibele houding en overal open voor staan, niet zomaar toepaste. Ik wilde er iets voor terug.... daar schrok ik wel van! Dat kon toch niet waar zijn!?... Ik deed het toch alleen maar om “goed” te zijn....
Nee, dat was niet zo.

Ik wilde er onbewust iets voor terug. Namelijk; waardering, erkenning, respect, gezien worden.

Hoe paradoxaal eigenlijk.. ik wilde gezien worden om wie ik was. Terwijl ik niet eens liet zien wie ik was. Ik was zo flexibel dat ik bij iedere persoon iemand anders kon zijn. Ik kon met iedere mening meepraten. Maar wie ik werkelijk was, liet ik niet zien. En waarom?...

Bang om afgewezen te worden.
Een angst die ieder van ons kent in meer of mindere mate. Een angst waar ieder, onbewust een manier voor bedacht heeft om er mee om te gaan.

Ik besloot om het pleasen anders toe te gaan passen. Als ik het woord pleasen zie, dan denk ik aan “ please, zie mij!”. En als pleaser wil je dat de ander je ziet.
Ik ben mezelf in de spiegel gaan bekijken. En heb tegen mezelf gezegd..”please, zie mij!”

Soms steekt de pleaser in mijn nog wel eens de kop op. Maar ik ben me nu zoveel meer bewuster van mijn please- gedrag. Ik weet wanneer ik iets onvoorwaardelijk doe. En wanneer ik het doe om iemand een plezier te doen. Zolang ik daarbij mijn eigen grenzen bewaak, weet ik dat dat geen probleem is.
Het is namelijk een kwestie van geven en nemen. Zorgen voor een balans.

Herken jij jezelf in dit verhaal?
Ben jij iemand die makkelijk geeft? Maar vind je het moeilijk om iets te krijgen? Bv een compliment of hulp aannemen van iemand anders? Voel je je zelfs schuldig als iemand je helpt? Of denk je dat iemand iets van je wilt als hij of zij een compliment aan je geeft?
Voel jij je moe en leeg? Ben je niet gelukkig? En heb je het gevoel dat je werkelijk alles al geeft?

Ik kan je verder helpen!

Ik kan je laten zien en ervaren hoe jij je voorwaardelijke please-gedrag kan omzetten naar onvoorwaardelijke behulpzaamheid naar de ander en meer rust en ontspanning voor jezelf.

Ik laat je zien hoe je jouw leegte kunt opvullen.

Ik laat je zien hoe het is en hoe het voelt om te ontvangen. Of dat nou hulp, een compliment, geld of iets anders is.

Ik bied 2 trajecten aan om jou inzicht te geven in je please-gedrag. Je leert jezelf beter kennen. En je gaat zien met welk doel jij doet wat je doet.
En uiteindelijk zul je zien dat er meer rust en ontspanning in je leven komt.

Traject 1: 3 keer een sessie van 1 uur. Prijs: € 95,-

Traject 2: 5 sessies van een uur voor € 149,-

Wil je meer info over de inhoud van de trajecten stuur me dan een mail: Nicole.prumpeler@gmail.com